Hier is mijn nieuwe blog.
Op vrijdag 16 april heb ik samen met mijn familie as uitgestrooid van mijn lieve oma. Zij was die dag anders 90 jaar geworden en we hebben besloten om op die dag te gaan doen. Het was een prachtige ochtend met veel zonneschijn. We zijn met z’n allen en met de begrafenisondernemer naar crematorium plaats gegaan in Nijverdal. We hebben een mooi plekje uitgezocht en mijn vader ging als eerste as uitstrooien. Daarna heb ik het overgenomen.
Ook heb ik samen met mijn neefjes en nichtje as uitgestrooid. Mijn 2 neefjes en nichtje krijgen niet veel mee van de situatie. Ze waren ondertussen lekker aan het spelen, dat geeft wel humor en luchtigheid.
Mijn oudste neefje krijg het wel mee en was erg onder de indruk.
Toen de urn leeg was, werd ik emotioneel. Ik besefte maar al te goed dat dit het laatste was, wat ik kon doen voor mijn oma. Ik heb fijne familie die me steunen en we zijn open en kwetsbaar naar elkaar.
Dat is ook onze kracht. Elke dag denk ik nog aan haar…
ik mis haar verschrikkelijk en ik blijf zeker de mooie momenten koesteren die we samen hadden. Ze was een bijzondere en lieve vrouw + een leuke moeder, oma en overgroot oma. Die middag heb ik afleiding gezocht om even te gaan sporten bij m’n ouders. Dat deed me goed en ik was weer op andere gedachtes.
Afleiding zoeken helpt goed, ook als je niet lekker in je vel zit.
Dan helpt het om er een positieve draai aan te geven en actie te ondernemen. In de avond ben ik naar een vriendin geweest.
Toen ik daar kwam hebben we eerst gezellig gekletst en daarna bleef ik bij haar eten. Ze had kippensoep gemaakt en daarna was er een heerlijk stoofpotje. Ook heeft ze mijn presentatie over autisme gelezen.
Ze zei dat het een mooi en duidelijke presentatie is.
Dat de meeste puzzelstukjes op de plek vallen en ze kreeg meer begrip voor mij.
Dat vond ik zo fijn om te horen! Je krijgt waardering voor elkaar en we kunnen het accepteren.
Onze band kan alleen maar sterker worden.
We hadden daarna nog een stukje gewandeld en paar wijntjes gedronken. Het was een gezellige avond en ons contact is goed.
Ik ben blij dat het contact weer terug is, dat geeft mij een heerlijk en fijn gevoel.
Maandag 19 april heb ik een afspraak gehad met een autisme coach in Nijverdal. We hebben elkaar ontmoet bij een presentatie bijeenkomst over autisme in Hellendoorn. En we kennen elkaar van vroeger want ik heb bij haar zoon in de klas gezeten. Een tijdje terug heb ik haar gemaild en wilde graag meer weten over autisme en hoe ze te werk gaat.
Ook wilde ik vertellen over mijn presentatie wat ik in de toekomst graag aan anderen wil geven. Met gezonde spanning kwam ik in de middag bij haar. Meteen was er een goede klik en hadden we het over vroeger.
Daarna vertelde ze hoe ze te werk gaat en liet ik mijn PowerPoint presentatie zien. Elke keer kwamen we bij een onderwerp en gingen we dit uitgebreid bespreken. Ze gaf me goede tips wat ik eventueel voor mijn presentatie kan gebruiken. Op een gegeven moment heeft ze aangegeven of het voor mij niet te veel was. Ik zei dat ik het gesprek nog wel kon volgen. Het was een boeiend gesprek maar het lukte mij niet helemaal om mijn grens aan te geven. In het begin bij nieuwe mensen en nieuwe situaties vind ik dat spannend. Misschien heb ik de lat een klein beetje hoog gelegd voor mezelf. Ik wilde graag veel informatie verzamelen.
Maar ik merkte dat ik begon af te dwalen en niet op bepaalde woorden kwam.
Dit is voor mij soms een valkuil waar ik aan moet werken. Zeker vond ik het erg leuk en leerzaam. Het is een gezellige vrouw en vond het een fijn en interessant gesprek. Daarna heb ik lekker mijn rust gepakt en dat deed me goed. Lange gesprekken is voor mij wel vermoeiend. Maximaal een uur kan ik een intensief gesprek volhouden, daarna word het minder. Dit is een aandachtspunt voor mij, om dan direct aan te geven dat het voor nu genoeg is.
Op dinsdag 20 april had ik een leuk maar ook een spannende dag! Ik heb mijn presentatie gedaan over autisme voor Team Sam ervaringsdeskundigen. Ik had die nacht goed geslapen en ging in de ochtend mediteren omdat het mij rust en kracht geeft. Ik had gezonde spanning en mijn zenuwen namen niet de overhand. Gezonde spanning houd je ook alert. Samen met mijn persoonlijke begeleider zijn we daar naartoe gegaan. We kregen een warm welkom toen we binnen kwamen. Eerst wou ik mijn presentatie zittend doen omdat ik het wel spannend vind om te gaan staan. Ik wilde graag met een beamer werken en had ik besloten om het staand te gaan doen. Als het niet meer ging, dan pakte ik er een stoel bij. Vol zelfvertrouwen en trots ging ik mijn presentatie laten zien. Mijn spanning viel gelijk weg. Ook was ik goed voorbereid voor die dag.
Na mijn presentatie kreeg ik ontzettend mooie complimenten en wat voelde ik me trots! Ze vonden dat ik rustig praatte want daar werden ze zelf ook rustig van, ze vonden het super knap dat ik er stond en dat ik niet snel afgeleid was. Sommige herkenden zich erin en dat vond ik erg fijn om te horen. Daar doe ik het voor. Een coach zei dat het een cadeautje was en dat vond ik zo lief, dat doet me veel! Ik kreeg paar tips wat ik kan meenemen voor mijn volgende presentatie. Team Sam is een fijn en leuke groep. Je hoeft je zeker niet anders voor te doen, gewoon lekker jezelf zijn. Ik vond het erg leuk om mijn presentatie te geven, wil zo graag anderen mee helpen en inspireren. Voor mij is het zeker voor herhaling vatbaar! Toen vroeg een ervaringsdeskundige of ik het ook op een donderdag wil doen voor de andere helft van Team Sam. De groepen zijn in 2en gesplitst vanwege corona. Mijn antwoord was meteen: Ja graag! Natuurlijk wil ik dat! Ergens in juni ga ik de volgende doen. Ik ben enorm dankbaar dat ik dit mocht doen en ik ben zo trots dat ik mijn presentatie zelf in elkaar heb gezet. Ik gebruik mijn mooie kwaliteiten die ik heb. Ook mijn persoonlijke begeleider is super trots op mij! Ze vond het mega knap dat ik daar vol zelfvertrouwen stond en het mij makkelijk af ging. Het gaf mij een energie boost en dat is zo’n heerlijk gevoel! Hopelijk kan ik in de toekomst vaker mijn presentatie houden over autisme. Bijvoorbeeld binnen zorg instellingen of op scholen. Dat is wel mijn mooie doel wat ik voor ogen heb.
Tot zo ver mijn blog. Lieve groet, Nieke
Nieke
Ik ben Nieke en kom uit Nijverdal. Op mijn 17de werd bij mij autisme geconstateerd. Ik vertel mijn levensverhaal. Ook schrijf ik over wat ik allemaal meemaak en wat dat met mij doet.