Hallo lieve volgers,
Hier is mijn nieuwe blog. Wat is het een bizarre tijd nu er corona virus heerst. Ik vind het onwerkelijk. Gelukkig voel ik me nog gezond en zit ik goed in mijn vel.
Ik vind het heel erg dat er mensen besmet zijn en die er ook aan overlijden. We leven in een hele andere toestand. Ik vind het mooi dat er veel initiatieven worden genomen om het nog leuk te maken. Een dikke duim voor de mensen die in de zorg werken en ander werk verrichten.
Het is super vervelend dat dagstructuur weg valt, dat je het beste er nu van moet maken in deze tijd. Helaas valt mijn structuur ook een beetje weg. Ik ben op dit moment tijdelijk bij mijn ouders omdat ik in Nijverdal iets meer heb om te ondernemen dan bij Beeckesteyn Almelo. Hier heb ik geluk mee want ik denk dat het niet bij de meeste zo is.
Met goede moed maak ik zelf mijn daginvulling. Mijn ouders zijn nog gezond en dat vind ik erg fijn.
Werken kan ik nu niet bij Trivium Meulenbelt Zorg en dat is balen, ik mis de lieve ouderen wel. Bij mijn ouders doe ik huishoudelijke taken zoals: schoonmaken en de was bijhouden. Elke dag ga ik een uurtje thuis sporten of wandelen, dat is goed voor mijn darmen. Als ik een dagje weinig heb gedaan dan krijg ik er snel last van. Ik voel me nog steeds positief, spontaan en sterk. De rustige en lieve Nieke. Nu zoek ik zelf afleiding op, aantal jaar daarvoor deed ik dat minder of zelfs helemaal niet.
Naar mijn zussen en oma gaan kan ik nu niet en dat vind ik super jammer, ik mis hen wel. Maar het is nu even niet anders…
Creatieve therapie ben ik aan het afbouwen. Ik ging video bellen op de telefoon samen met mijn therapeut. Dit was een fijn gesprekje en leuk dat ik haar even zag, zo heb je toch contact en zie je elkaar. Ik ben blij dat dit bestaat, als er wat is kan je altijd video bellen en ook met familie.
Ook heb ik veel telefoon contact met Aveleijn Beeckesteyn en met mijn jobcoach. Dat ze af en toe even op de hoogte zijn hoe het nu en dan gaat. Ik vind het heerlijk hoe het nu met me gaat! Er is geen spanning, ik ben niet snel prikkelbaar en niet boos. Mijn slaapritme is goed en ik doe voor het slapen gaan een wekker zetten zodat ik de volgende ochtend op tijd uit bed ben.
Voor mensen die autisme hebben kan het een enorme klap zijn dat de daginvulling weg valt. Bij mij viel dat mee maar was wel even wennen. Het is goed om een eventueel dagschema te maken, wat hij of zij nodig heeft die dag en blijven praten erover.
Als ontspanning kun je een leuk spelletje spelen, samen wandelen(wel op 1,5 meter afstand) een boek lezen of creatief bezig zijn. Ik blijf creatief om weer een mooie blog te maken. Dit doe ik met veel plezier!
Het is goed als je thuis zit, dat je rust momenten neemt om even alleen te zijn. Door muziek te gaan luisteren, gamen, televisie kijken enzovoort. Je hebt misschien wel minder prikkels van buitenaf maar als het binnen in de huiskamer rumoerig is, dan is het wel fijn als je je even kan terugtrekken en afleiding op kunt zoeken.
In april zou ik eigenlijk een presentatie geven over autisme bij Molenwiek Aveleijn. Dit wordt nu opgeschoven en ik hoop, dat ik dan alsnog een mooie presentatie kan geven. Hopelijk komt er straks weer een betere tijd aan en dat we ons leven helemaal kunnen oppakken. Dat is wel het beste. Maar helaas gaat dit lang duren.
Graag wil ik met jullie delen hoe mijn woedebuien zijn ontstaan en hoe ik hier van af ben gekomen. Dit ga ik jullie vertellen.
Mijn woedebuien ontstonden doordat ik veel moest presteren zoals: school, stages, huiswerk en veel leren. Ik kreeg ook meer last van prikkels. Vroeger had ik veel moeite met leren op scholen en ik werd op de basisschool gepest. Dit heeft een grote impact gehad op mijn leven.
Mijn emoties had ik niet onder controle. Door niet te gaan huilen werd ik erg boos en agressief. Mijn verdriet zette ik om in boosheid. Ik zette een masker op voor mezelf en probeerde mezelf te beschermen door af te reageren op mensen, wat niet klopte.
Contacten onderhouden vond ik lastig en hierdoor ben ik veel vriendinnen mee verloren. Ook begreep ik mijn vriendinnen niet goed, en zij begrepen mij niet waardoor er verwarring en ruzie ontstond. Ik heb veel op mijn tenen gelopen door te presteren en daardoor legde ik de lat erg hoog voor mezelf. Ik was bang om te falen en wilde alles te goed doen.
Perfectionistisch was ik zeker. Omgaan met kritiek had ik moeite mee, waardoor ik boos werd en afspraken niet na kwam.
Al die opstapelingen deden de emmer bij mij overlopen en dan ontstonden er woedebuien, ik reageerde af op mensen waar ik veel om gaf.
Ik heb veel woedebuien gehad maar dat leverde meer ellende op dan iets goeds. Sowieso boos afreageren is niet handig. Mijn prikkels waren heftiger en ik krijg dan kortsluiting in mijn hoofd, dan kan ik het niet meer overzien. Het waren pittige en moeilijke tijden voor mij. Na die tijd heb ik veel spijt van wat ik heb gedaan.
Wat heb ik geleerd om er anders mee om te gaan:
- Ik heb geleerd om het meteen aan te geven bij de leiding als ik spanning voel opkomen. Door het bespreekbaar te maken kan ik eventuele spanning laten zakken.
- Opschrijven als ik ergens mee zit zodat ik een overzicht heb. Ik schrijf op: Wat is er gebeurd, hoe kan ik dit oplossen en kan ik er wat aan doen? Zo ja, kom dan in actie en maak een plan en zo niet laat het los.
- Ik stel vragen als ik ergens mee zit, zodat dit helder wordt.
- Ook heb ik geleerd om niet in mijn slachtofferrol te blijven zitten anders blijf je er in hangen.
- Afleiding zoeken helpt heel goed. Ik ga bijvoorbeeld een serie kijken, sporten, wandelen of boodschappen doen, zodat ik dan op andere gedachtes kom.
- Als ik in een dip zit wil ik het liefst even alleen zijn, dan kan ik weer tot rust komen.
- Het afreageren op vriendinnen via de telefoon doe ik niet meer, ik leg mijn telefoon weg als het niet zo lekker met me gaat. Ik heb dit los gelaten, ik weet heel goed dat ik er alleen maar gedoe van krijg en ze houden mij op afstand. Dit was in het begin een moeilijk punt maar het is me gelukt om dit helemaal niet meer te doen.
- Ook ben ik niet aan het claimen.
- Bij mij hielp de spanningsmeter goed, dit vulde ik elke avond voor het slapen gaan in.
- Ik ben creatieve therapie gaan volgen om beter om te gaan met mijn emoties, om die meer onder controle te krijgen. Door creatief bezig te zijn heb ik veel geleerd bij mijn therapeut. Om mijn emoties nog beter te her- en erkennen. Ik laat mijn verdriet meer toe i.p.v. boosheid en blijf niet meer in mijn slachtofferrol zitten.
- Ik denk meer in oplossingen dan wat er allemaal mis kan gaan.
- En bij de natuurgeneeskundige leer ik veel over voeding en wat het zoal met je doet qua emoties. Ik slik elke dag vitamines voor mijn betere herstel en dit heeft goede impact op mijn leven.
Tot zo ver mijn blog. Hebben jullie eventueel een vraag voor mij of zit je ergens mee? Stuur me gerust een privé bericht via Facebook.
Ben je benieuwd wat ik volgende keer te vertellen heb? Houd mijn blog in de gaten!
Liefs Nieke
Nieke
Ik ben Nieke en kom uit Nijverdal. Op mijn 17de werd bij mij autisme geconstateerd. Ik vertel mijn levensverhaal. Ook schrijf ik over wat ik allemaal meemaak en wat dat met mij doet.