Hallo lieve volgers,
Hier is mijn nieuwe blog.
Een paar weken geleden heb ik 3 weken vakantie gehad. Het was heerlijk om even tot mezelf te komen en leuke dingen te ondernemen. Helaas was het weer niet zo mooi, maar heb ik desondanks wel leuke dingen gedaan. Met mijn moeder ben ik Rijssen in geweest waar we samen lekker hebben geluncht. Ook ben ik met mijn zus en neefjes naar Monkey Town geweest, heb ik met mijn andere zus afgesproken, met vrienden/vriendinnen afgesproken en heb ik gesport. Ik heb me prima vermaakt en ik heb me weinig verveeld.
Zelf kan ik goed een dagschema maken en breng ik daar structuur in. In de vakantie heb ik weinig last als mijn structuur iets anders loopt, ik kan daar wel mee omgaan. Sommige mensen met autisme hebben daar moeite mee en kunnen daardoor stress of onrust ervaren. Een schema maken is handig voor jezelf, zodat je weet wat je elke dag gaat doen. Dan kan je daar aan vasthouden en heb je meer rust in je hoofd.
Na mijn vakantie ben ik naar Almelo Beeckesteyn gegaan en heb ik de draad weer opgepakt. Dit verliep vrij soepel. Eerder vond ik het moeilijk om alles weer op te pakken en bleef ik een negatieve sleur zitten. Ook vond ik het eerder lastig om na de vakantie weer naar mijn werk te gaan. Ik had daar nou geen problemen mee. Op dit soort momenten word ik mij er bewust van dat ik weer mooie stappen heb gemaakt in mijn ontwikkeling!
Eind augustus heb ik een evaluatiegesprek gehad op het werk samen met mijn jobcoach. Het werken gaat goed en ik heb het nog steeds naar m’n zin. We hebben het gehad over onze vakanties en of ik nog bijzonderheden had binnen TMZ. Daarna kreeg ik een leuke vraag en vroeg mijn vrijwilligerscoördinator of ik wil gaan vloggen voor de vrijwilligerssite. Vloggen heb ik nog nooit gedaan en het lijkt me leuk om een filmpje te maken over de rol van vrijwilligers binnen Trivium Meulenbelt Zorg. Ik ga het gewoon proberen en als het niks wordt, dan stop ik er mee. Van proberen kan je dingen leren en ik zie het als een mooie uitdaging. Ik vind het heel leuk dat ze mij hiervoor gevraagd heeft! Binnenkort ga ik daar mee aan de slag. Wordt vervolgd… Verder was het een goed gesprek en vind ik het leuk dat ik mijn jobcoach en vrijwilligerscoördinator weer even heb gezien.
Op mijn werk bij TMZ kwam ik mezelf onlangs weer even tegen. We gingen samen met de ouderen een kaartspelletje doen en ik deed mee. Het doel van het spel was om via het stellen van gerichte vragen te raden wat er op het kaartje staat. Bijvoorbeeld een dier, gereedschap, een beroep of iets in de natuur. Het is belangrijk dat je blijft doorvragen zodat je bij het goede antwoord komt.
Door mijn autisme vind ik dit heel lastig. Ik merkte dat ik tijdens het spel blokkeerde en op dat moment mij onzeker en dom voelde. Ik merkte ook dat de ouderen dit lastig vonden. Toen ik klaar was met werken heb ik hier wel even mee gezeten. Bij mij vallen sommige puzzelstukjes niet bij elkaar, waardoor ik in paniek raak en blokkeer. Ook als ik met vriendinnen een spelletje doe, doe ik meestal niet mee. Ik voel me dan onzeker, ik ben bang dat ik fouten maak of bang dat ik niet mee kom in het verhaal. Dit heb ik nooit verteld aan ze, dit vind ik lastig. Ik kies dan voor de veilige weg door het niet te zeggen. Mijn uitdaging is om dit de volgende keer uit te leggen dat ik hier moeite mee heb. Herken jij dit ook? En hoe is dat voor jou? Je mag een berichtje achterlaten op mijn Facebook pagina. Wie weet kunnen we elkaar helpen.
In oktober ga ik weer mijn presentatie geven over autisme. Dit keer voor het hele team van Aveleijn Beeckesteyn. Zeker is het weer spannend maar ik heb er heel veel zin in! Ook heb ik sinds kort een instagram pagina aangemaakt. Dat heet autisme_uniek. Ik heb er uniek van gemaakt omdat ieder mens met autisme uniek is van zichzelf. Ieder met z’n eigen mooie kwaliteiten. Hierop vertel ik mijn levensverhaal, plaats ik leuke quotes en geef ik eventueel tips. Hopelijk kan ik veel mensen inspireren en helpen. Super leuk als jullie mij ook willen volgen op instagram!
Begin september was het eindelijk zo ver! Samen met mijn begeleidster ging ik een kop koffie drinken bij de bestuurder van Aveleijn. We hebben eerst lekker gekletst en daarna hebben we mijn presentatie doorgenomen. Hier was hij nieuwsgierig naar. Toen ik mijn levensverhaal voor las, was de directeur erg onder de indruk. Hij werd er stil van! Ik vertelde het duidelijk, rustig en stelde me kwetsbaar op. De bestuurder zei dat ik hier zeker mee door moet gaan en dat ik op deze manier veel mensen kan bereiken. Hij zei: ‘misschien is het ook een idee als je dit gaat filmen’. Dat wil ik zeker gaan doen! Maar wanneer weet ik nog niet. Dit komt vanzelf wel als ik eraan toe ben. Hij gaf aan dat ik hem altijd een mailtje mag sturen om hem op de hoogte houden. Of als ik graag een presentatie wil geven ergens, dan kan ik hem ook berichten. Ik vind het een leuke en sympathieke man. Hij leeft heel erg mee met een ander. Ik voelde me snel op mijn gemak waardoor ik me kon ontspannen en mezelf kon zijn. Ik kijk terug op een heel mooi en bijzonder gesprek. Daar bedankte ik hem voor.
Tot zo ver mijn blog. Wil je weten wat ik volgende keer te vertellen heb? Houd mijn blog zeker in de gaten!
Liefs, Nieke
Nieke
Ik ben Nieke en kom uit Nijverdal. Op mijn 17de werd bij mij autisme geconstateerd. Ik vertel mijn levensverhaal. Ook schrijf ik over wat ik allemaal meemaak en wat dat met mij doet.