Ondertussen zijn er al weer een paar maanden voorbij gegaan. Het is inmiddels december. Buiten ligt een pak sneeuw. Loes en ik gaan zeer binnenkort bij elkaar wonen, ik trek bij Loes in. Gaaf hé? Christa en Annelies hadden het wel zien aankomen. Ik ben de laatste tijd bijna nooit meer thuis. Annelies had er in het begin nog wel wat moeite mee. Annelies heeft toegegeven dat ze zich eenzaam heeft gevoeld, omdat ze in Huize Weltevree altijd alleen met mij omging. Ik ging ook altijd alleen maar met Annelies om in Huize Weltevree. Dit is veranderd in onze nieuwe woning. Tegenwoordig noemen wij de woning gewoon ons thuis. Loes en ik hebben het wel opgelost. We betrekken Annelies ook bij sommige dingen die wij gaan doen. Zo hoef ik Annelies niet in de steek te laten. Dat zal ook niet eerlijk zijn. We hebben het echt heel leuk met elkaar als Loes, Annelies en ik samen iets leuks ondernemen.

Er is nog wat veranderd in een paar maanden tijd. Christa woont niet meer bij ons! Tot ik ga verhuizen woon ik nog bij Annelies in de eengezinswoning. Christa was zo vaak op Huize Weltevree dat het gemakkelijker voor haar was om daar een kamer te gaan huren Dat kan tegenwoordig ook, omdat veel bewoners zijn verhuisd. Zo kan ze altijd bijspringen als ze haar nodig hebben voor het helpen bij evenementen! Sinds Christa daar woont heeft ze geen depressieve klachten meer en zijn haar migraine aanvallen ook minder geworden! Ik ben blij dat Christa nu ook gelukkig is. Maar hoe moet het dan met Annelies? Zal ze wel alleen willen wonen? Ik denk dat ik dat vandaag ga vragen aan haar. Dan kan ze er rustig over na denken.

Annelies en ik hebben nu wel minder ruzie gelukkig. Annelies is veranderd in haar voordeel. Terwijl ik daaraan zit te denken zit ik aan de keukentafel aardappelen te schillen voor Annelies en mij. Dan komt Annelies binnen. 'Dat is toevallig', lach ik. 'Ik wilde net wat aan je vragen.' Annelies gaat bij mij aan de tafel zitten: 'Vraag maar raak voor een knaak.' Dan vraag ik haar of ze het erg vindt dat Loes en ik gaan samenwonen en dat zij dan alleen achter blijft. Dan ben ik degene die schrikt... 'Ik blijf niet alleen achter hoor, Anja', zegt ze. 'Wat denk je wel. Ik heb sinds kort een vriend!' 'Echt waar?' zeg ik. Van schrik laat ik mijn aardappelmesje vallen. 'Hoe lang heb je al een vriend?' Dan vertelt Annelies mij dat ze Pieter is tegengekomen. Pieter is cassière bij de supermarkt waar wij altijd boodschappen doen! Ik kwam op een gegeven moment zo vaak bij de supermarkt, dat ik Pieter leuk ben gaan vinden. Ik zorgde er altijd voor dat ik bij Pieter mijn boodschappen kon afrekenen Van het één kwam het ander en nu hebben wij sinds kort een relatie.' Annelies kijkt mij trots aan. 'Wat gaaf!!!' zeg ik tegen Annelies. Ik ben echt blij voor haar! Ik gun het Annelies echt. Het is fijn om Annelies nu ook gelukkig te zien. Dan vraag ik Annelies of ze nog met een cursus bezig is. Annelies kijkt me nu verontwaardigd aan. 'Is je dat ook niet opgevallen?' 'Sorry', zeg ik. Ik meen het oprecht. Annelies lacht alweer. 'Of zat je met je gedachten ergens anders?' 'Ja, geef ik toe. Ik ben veel met mijn verhuizing bezig' Annelies vertelt aan mij dat ze een cursus heeft gedaan over hygiëne zodat ze meer weet over hoe je moet schoonmaken. Ze laat mij een foto op haar mobiel zien van het certificaat die ze heeft gehaald. 'Is die cursus niks voor jou?' vraagt ze nu aan mij. Annelies is de laatste tijd echt een aardige meid geworden. 'Het lijkt mij te moeilijk', zeg ik eerlijk tegen Annelies. Vroeger zou mij dat pijn hebben gedaan. Ik had er moeite mee dat Annelies slimmer is dan mij. Maar nu vind ik het alleen maar leuk en fijn voor haar dat ze beter kan leren dan ik. 'Als je die cursus wilt doen,' biedt Annelies mij aan, 'wil ik je daar wel bij helpen.' 'Ja, echt?' is de blije vraag van mij. 'Ik zal er over na denken', zeg ik tegen Annelies. Dan zet ik eindelijk de aardappelen op het fornuis. Ik ben opgelucht dat ik gewoon bij Loes kan gaan wonen en me geen zorgen meer hoeft te maken over Annelies. Het kan zijn dat Pieter bij Annelies komt wonen. Dan hebben ze lekker de ruimte. Pieter woont in een heel klein flatje. Dat heeft Annelies ook nog aan mij verteld. Dus ik heb echt geen zorgen meer. Dat is een fijn gevoel. Die avond smaakt het eten extra lekker, omdat Annelies en ik allebei in een tevreden stemming zijn.

Op dit moment zit ik bij Loes aan de keukentafel en lees lachend mijn eigen dagboek. Ik woon al een jaar bij Loes in. Annelies is inmiddels getrouwd!! Haar bruiloft was gaaf zeg! Christa woont nog steeds in een kamertje op Huize Weltevree. Ze heeft het daar erg naar haar zin. Ik lees mijn dagboek, ik schrik ervan hoe naïef ik ben geweest! Loes heeft mij dingen bijgeleerd en ik werk nog steeds bij Leüzorg! Annelies is gestopt met werken en is nu fulltime huisvrouw geworden. Ze heeft het heel netjes in huis vind ik. Loes en ik gaan geregeld eten bij Pieter en Annelies. Christa komt geregeld bij Loes en mij over de vloer.

Op een morgen zit Christa bij ons koffie te drinken met eigengebakken cake (ja, ja, de cake is mij gelukt). 'Ik ben zo trots op jou Anja', zegt Christa dan ineens tegen mij terwijl ze een hap van haar cake neemt. Christa snoept nog steeds erg graag. 'Weet je nog Anja, in Huize Weltevree? Dat ik Annelies apart nam om haar te vertellen over de verhuizing? Ik durfde het jou niet te zeggen omdat ik dacht dat jij het niet aankon. En moet je nu eens kijken. Jij kunt zoveel. Jij bakt je eigen cake. En,' lacht Christa, 'de cake is nog lekker ook!!' 'Zeker,' zegt Loes bijna verontwaardigd, 'Anja kan alles wel. Vroeger dachten ze heel anders over mensen met een beperking', is de mening van Loes. 'Ik vind niet dat Anja een beperking heeft. Ze is lief, meegaand en heel behulpzaam.' Daar is Christa het roerend mee eens. Ik lees mijn dagboek vanaf het begin! Toen we werden gewekt door Inge in Huize Weltevree. Ik kijk terug op een fijn bewogen leven en hoop nog een lang fijn leven te hebben. Wat het leven ook brengt...

Tot slot. Ik hoop dat jullie een beetje een indruk hebben gekregen van het leven van een cliënt in een, zoals dat vroeger heette, tehuis. Gelukkig is er veel veranderd in de zorg. Daar ben ik, de schrijver van het verhaal, heel erg blij mee. Het is goed dat er goede hulpverleners zijn in de zorg. Ik kan nu goed met alle hulpverleners overweg! Dank je wel voor het lezen van het verhaal. Ik hoop dat jullie er plezier aan hebben beleefd.