Het levensverhaal over Huize Weltevree - Hoofdstuk 7

Zo gezegd, zo gedaan. Zo gaan er weer een paar weken voorbij in Huize Weltevree. Sommige bewoners pakken hun gewone leventje weer op en zijn Annelies, Anja en Christa bijna vergeten. Zo gaat dat bij hen. Voor Christa is een andere begeleidster gekomen. En omdat Christa vervangen is gaat alles gewoon door zoals het was. Ach, dat went ook wel.

Voor Anja en Annelies daarentegen is er juist heel veel veranderd! Anja en Annelies keken de eerste week hun ogen uit. Eerst waren ze druk met het opknappen van het huis. Maar toen was het dan zover. Hun slaapkamers waren zover gereed dat ze er konden slapen. Dus op een zondagavond gingen ze voor het eerst in hun nieuwe woning slapen. Spannend. Anja en Annelies waren boven hun eigen bed op aan het maken. Voor Anja was dat een hele klus. Want dat had ze nog nooit zelf gedaan.

Net toen ze bijna Christa wilde roepen lukte het haar zelf! Het was wel niet zo netjes opgemaakt. Maar ach, je kon er in slapen. De altijd vrolijke Christa was in de keuken koffie en thee aan het maken. Koffie moest ze met de hand zetten, want ze hadden nog geen geld voor een Senseo apparaat. Mijn bed kan ik vanavond nog wel opmaken als ik ga slapen hoor, dacht ze.

Annelies kwam het eerst naar beneden. 'Lekker, koffie', zegt ze. 'Zal ik even gaan kijken of Anja klaar is? Ze is vast alles aan het klaarleggen voor morgenvroeg, maar we zijn de hele week nog vrij.' 'Ja, dat klopt', zegt Christa. 'Jullie hebben 2 weken vrij gekregen van jullie baas. Dat is best luxe. Want voor verhuizen krijg je normaal maar 4 dagen.'

'Ja?' vraagt Annelies verbaasd? 'Aan 4 dagen heb ik nooit genoeg om te verhuizen hoor. Gelukkig hebben jullie langer vrij om te wennen stelt', Christa haar gerust. Wat hebben Annelies en Anja veel bevestiging nodig, ergert Christa zich. Maar dat laat ze niet merken.

Een beetje met gemengde gevoelens gaat Annelies naar Anja toe. 'Kan ik je nog ergens mee helpen?' vraagt ze vriendelijk. Ze heeft zich immers voorgenomen dat ze Anja overal mee gaat helpen. 'Ik kan mijn lievelingstrui niet vinden', antwoordt Anja een beetje paniekerig. 'En ik wil de trui morgenvroeg aan bij ons eerste ontbijt in ons nieuwe huis!' Wat maakt dat nu uit wat voor trui je aan hebt, vraagt Annelies zich af. Maar ze gaat Anja helpen zoeken naar de trui, zoals ze zich heeft voorgenomen. Als ze klaar zijn gaan ze naar beneden om gezellig koffie te leuten. Christa heeft ook nog iets lekkers bij de koffie gekocht. Daar genieten ze alle drie volop van. Niet al te laat gaan ze naar bed die avond. Christa sluit de deuren af. Daar hebben zowel Anja als Annelies niet aan gedacht.

Al snel is alles rustig op het nieuwe adres. De volgende dag gaat de telefoon van Annelies. Annelies heeft haar telefoon als wekker ingesteld. Ze hoeven nog niet te werken die maandag. Maar Annelies vindt het fijn om altijd op dezelfde tijd op te staan. Anja is een echte uitslaper als ze de kans krijgt. Annelies schrikt een beetje van het geluid van de telefoon. Voor het eerst in jaren wordt ze niet wakker van het gebonkt van Inge (de hulp) op de deur. O ja, ze is in het nieuwe huis. Snel trekt ze een ochtendjas aan en wil naar beneden gaan, maar dan bedenkt ze zich. Ze gaat eerst Anja wekken. Anja zal de wekker wel niet gezet hebben.

Zonder dat ze er erg in heeft wat ze doet, klopt ze bij Anja op de slaapkamerdeur. 'Ja Inge', hoort ze. 'Ik kom eraan!!' 'Nee,' lacht Annelies, 'ik ben het, Annelies. Kom je mee naar beneden?' Anja doet de deur open. 'Even een ochtendjas aandoen, dan kom ik mee.' Weer moet Anja zoeken naar een ochtendjas. Annelies helpt haar.

Samen lopen ze de trap af en komen in de keuken…. Wát! Het ontbijt staat niet klaar??? Anja wordt het nu echt te veel en ze begint te huilen. Jaar in jaar uit stond hun ontbijt kant en klaar, trouw gedaan door Inge. Maar nu is de keuken leeg en Anja heeft nog wel haar mooiste kleren uitgezocht die ze zo aan wil doen. Annelies slaat een arm om Anja heen en troost haar een beetje. 'Dat is toch logisch dat het ontbijt niet klaar staat voor ons', legt Annelies uit. 'We wonen toch niet meer in Huize Weltevree!'

'Zullen we samen ontbijt maken voor Christa?' 'Goed plan', zegt Anja. Ze is weer rustig. Tuurlijk kunnen ze zelf ontbijt maken. Ze horen gebonk op de trap. Daar komt Christa ook aan. 'Goedemorgen', zegt Annelies. Maar de altijd vrolijke Christa heeft die ochtend knallende hoofdpijn en is niet zo vrolijk als anders. 'Willen jullie niet uitslapen?' Haar stem klinkt geërgerd. Daar schrikken Annelies en Anja allebei van en nu begint Annelies ook bijna te huilen. Ze heeft het toch goed bedoeld. Christa is altijd vriendelijk en vrolijk tegen hen. Maar, bedenkt Annelies zich, Christa kan natuurlijk haar dag ook een keer niet hebben. 'Sorry, sorry', hapert Annelies. Christa schrikt van de reacties van haar huisgenoten. Ze zijn natuurlijk niks gewend. En weten ook niet goed hoe ze om moeten gaan met deze eerste ochtend. Een gevoel van medelijden overspoelt Christa. Snel zet ze haar masker weer op. Ze slaat een arm om de beide meiden heen en zegt vrolijk 'Sorry, ik was nog niet echt wakker. Maar jullie hebben een prima ontbijt gemaakt. Jammer dat er geen eieren bij zijn!' 'Ja, dat is ook jammer', vindt Anja. Er is alleen brood met pindakaas in huis (Christa had voor de eerste ochtend wat eten mee genomen van Huize Weltevree). 'Dan moeten we vandaag onze eerste boodschappen doen', zegt Annelies. 'Dat klopt', zegt Christa. 'Maar eerst koffie en een boterham met pindakaas en dan zien we wel weer verder.'

Die middag gaan ze voor het eerst met hun drieën naar de supermarkt. Ze hebben geen lijstje en Anja pakt alles wat ze lekker vindt en gooit het in de kar. 'Ho! Niet zo snel', zegt Christa. 'We hebben maar 100 euro te besteden.' Annelies moet ook lachen om Anja. Dan gebeurt er iets waar ze niet op gerekend hebben. Anja wordt midden in de winkel kwaad. 'Jullie lachen mij altijd uit en doen net of ik dom ben. Natuurlijk weet ik wel dat we maar 100 euro hebben met ons drieën, maar wat ik in de kar heb gegooid is helemaal niet zo duur!!' Annelies kijkt Anja met grote ogen aan. Misschien heeft ze wel gelijk. Anja is heus niet zo dom zo als ze soms denken. Anja kan zich prima redden. Christa moet de boel weer sussen. Snel sluiten ze zich bij een kassa aan. Daar staat een hele rij. De mensen kijken bevreemd naar hen. Dat komt waarschijnlijk ook omdat nog niet eerder in deze supermarkt geweest zijn. Bij Huize Weltevree hoefden ze nooit zelf boodschappen te doen. Gelukkig zijn ze aardig snel aan de beurt. Thuis gekomen stelt Anja voor om te gaan koken. Annelies en Christa durven nu niet meer te vragen of ze wel kan koken.

's Avonds eten ze lekker rijst met kip. Wat een verschil met het tehuis. Daar zaten ze met een heleboel aan een tafel warm te eten. Hier zijn ze maar met hun drieën.

Het valt Christa op dat Anja best handig is in een boel dingen. Ze heeft hun huis geschilderd en gekookt. Ze moeten maar eens af gaan spreken wie wat doet in huis, zodat ze niet alles alleen hoeft te doen, denkt Christa. Die avond maakt Christa een corveelijst. Met hulp van die corveelijst lukt het hen een aantal weken om het nieuwe huishouden bij te houden. Alles gaat zo zijn gangetje. Annelies en Anja gaan elke dag naar hun werk en Christa regelt alles in huis. Zo lijkt hun leventje eigenlijk op het leven dat ze vroeger hadden.