Hallo lieve volgers,
Hier is een nieuwe blog van mij.
Begin januari zat ik niet zo lekker in mijn vel. Ik had wat opstart problemen in het nieuwe jaar. Het weer hielp ook niet mee en daar ben ik gevoelig voor. De grauwe, donkere dagen zijn niks voor mij. Ik kreeg meer last van mijn darmen en voelde me onrustig. Het werken bij Meulenbelt lukte even niet en voelde ik me schuldig dat ik er niet was. Ik kan moeilijk accepteren als het even niet zo lekker gaat. Dan heb ik hoge verwachtingen van mezelf of vergelijk ik mezelf met anderen die daar wel mee om kunnen gaan of geen moeite mee hebben. Ik moet leren accepteren dat dit er bij hoort in het leven en dat is lastig. Gelukkig hebben ze daar alle begrip voor bij Aveleijn Beeckesteyn en bij Trivium Meulenbelt Zorg. Het is oké als het op een laag pitje gaat. Rust nemen, erover praten, accepteren en weer doorgaan. Mijn vader zei tegen me: Ieder vogeltje zingt zoals die gebekt is. Daar heeft hij een punt. Ieder op zijn eigen niveau en ieder mens heeft een eigen rugzakje.
Na die week heb ik de draad weer opgepakt en werd ik een stuk positiever. Dit was een goede week voor mij en ik blijf doorzetten met alles wat ik doe. Bij de pakken neerzitten heeft absoluut geen zin.
In de 2e week van januari kreeg ik te horen van mijn ouders, dat mijn oma corona had. Dit had ze waarschijnlijk opgelopen bij dagbesteding waar ze elke woensdag en donderdag heen ging met veel plezier. Bijna elke dag had ik mijn oma aan de telefoon om te horen hoe het met haar ging. Ze was kortademig, veel hoesten, erg in de war en ontzettend moe. Ik had veel medelijden met haar. Op maandag 18 januari ging mijn moeder met beschermende kleding naar haar toe. Ze vertelde dat ze de volgende dag zou worden opgenomen bij een COVID19 afdeling in Hellendoorn. Daarna belde ik met haar en vertelde ze dit aan de telefoon. Ik zei tegen haar dat het beter voor haar zal zijn en dat ze daar in goede handen is. Hier was ze helemaal mee eens. Ik vertelde hoeveel ik van haar houd, had haar sterkte en veel beterschap gewenst. Dat waardeerde ze enorm. Maar mijn onderbuik gevoel zei wat anders, dat het niet meer goed zou komen. Ik was 2 dagen erg onrustig en had er geen goed gevoel bij. Ook het mediteren lukte me niet. Mijn oma had die maandagavond iedereen nog opgebeld en gezegd dat ze wordt opgenomen.
Dinsdag 19 januari is mijn oma daar naartoe gegaan en ze moest gelijk aan de zuurstof. Verder in de middag werd ze angstig en onrustig, mijn ouders zijn er gelijk naartoe gegaan. Ze begon afscheid te nemen en mijn oma had gezegd dat ze er niet bovenop zou komen. Het is goed zo, zei ze. Dit was erg emotioneel voor mijn ouders. Op dinsdag/woensdag nacht is ze op 89 jarige leeftijd overleden.
Het is onwerkelijk wat corona met je kan doen. Zo snel had niemand zien aankomen en ik ook niet. Waarschijnlijk heeft ze nog een andere complicatie erbij gehad. Mijn ouders hadden mij die woensdag ochtend gebeld en ik was super verdrietig.
Mijn lieve oma is er niet meer… Ik ben gelijk die dag naar mijn ouders gegaan in Nijverdal. De begrafenis ondernemer kwam en ik wilde graag wat betekenen. Samen met mijn ouders gingen we alles regelen. Ik heb met mijn moeder een mooie kaart uitgezocht en de liedjes. Ook ben ik even naar oma’s huis gegaan en heb ik de kleren uitgezocht. Elke dag ging ik naar de opbaarkamer. Ze lag er mooi en vredig bij. Dit is mijn manier om alles een plekje te geven en rust te creëren. Ik had een ontzettend goede band met haar en we deden leuke dingen. Veel gelachen en gehuild samen.
Ik heb paar keer met Aveleijn Beeckesteyn gebeld hoe het met mij gaat. Dat vond ik erg fijn. En als er wat is, kan ik altijd bellen. Fijn dat Beeckesteyn zo betrokken is. Ook heb ik afleiding gezocht bij een vriendin. ’s Middags hebben we samen geluncht en hebben we fijn gepraat. Ze had tranen in haar ogen en dat vond ik zo ontroerend. Bij haar kan ik alles kwijt en ik vind erg fijn dat ze er voor me is.
22 januari was ik ook nog jarig. Dit vond ik een rare dag omdat mijn oma net was overleden. Gelukkig kwam in de middag wel een vriendin bij me. Bij haar kan ik ook alles kwijt en ik heb toch een gezellige middag gehad. Rare tijd is het zeker…
26 januari hebben we in een besloten kring crematie gehad in Nijverdal. Dit was een bijzondere en mooie dienst. Zo had ze dit ook gewild. Mooi en krachtig. Het was erg emotionele middag. Ik ga haar erg missen, ik koester de mooie momenten en ze blijft voor altijd in mijn hart.
Ik wil nog even zeggen dat corona niet zo maar een griepje is. Je kan er erg ziek door worden. De ene krijgt milde/ geen klachten en de ander heel ernstige klachten. Ik vind het bizar wat er nu allemaal gebeurt en dat er nu een avondklok is. Ik snap niet wat die mensen bezielen om alles te vernielen. Het is te erg voor woorden! Daar kan ik zo boos om worden. Blijf a.u.b. voorzichtig en houd je aan de regels! Samen moeten we corona onder controle krijgen.
Binnenkort krijg ik mijn vaccinatie prik. In het begin was ik daar onzeker over want je weet niet wat het op lange termijn doet met je lichaam. Ik had informatie opgezocht en dit gaf me rust. Ook werk ik bij Meulenbelt en dan is het zeker fijn als ik een vaccin heb gehad. Via Aveleijn ben ik eerder aan de beurt omdat het een zorginstelling is. Ik hoop dat we dan corona onder controle krijgen als er veel mensen zijn ingeënt. Dat het een beter jaar mag worden.
Tot zo ver mijn blog.
Hebben jullie eventueel een vraag voor mij? Of wil je met mij ergens over hebben? Dat kan! Stuur me gerust een privé berichtje op Nieke’s blog pagina.
Delen word gewaardeerd.
Lieve groet, Nieke
Nieke
Ik ben Nieke en kom uit Nijverdal. Op mijn 17de werd bij mij autisme geconstateerd. Ik vertel mijn levensverhaal. Ook schrijf ik over wat ik allemaal meemaak en wat dat met mij doet.